Als ik met plezier deze zin, dat verhaal of dit woord lees, dan komt dat doordat zij in het plezier geschreven zijn (dit plezier is niet in tegenspraak met het gesteun van de schrijver). Maar het tegendeel? In het plezier schrijven verzekert dat mij - mij, de schrijven - van het plezier van mijn lezer? Geenszins. Die lezer moet ik zoeken ('versieren') zonder te weten waar hij is. Een ruimte van genot wordt zo gecreëerd.
Niet de 'persoon' van de ander heb ik nodig, maar de ruimte: de mogelijkheid van een dialectiek van het verlangen, van een onvoorspelbaarheid van het genot: opdat de kaarten niet geschud zijn, opdat het tot een spel komt.